لینک دانلود فیلم ساخت انگشتر داماسک
جنگجویان
صلیبی اروپایی که به خانه بازگشته بودند،داستان هایی در خصوص تیغه
شمشیرهای جنگاوران مسلمان تعریف می کردند که می توانست به راحتی یک دستمال
شناور در هوا را ببرد،90 درجه خم بشود و بدون کوچکترین صدمه ای دوباره به
شکل اول بازگردد.آنان این فلز را (فولاد دمشقی)می نامیدند.با وجود قرن ها
پیشرفت در زمینه علم مواد،این موضوع که استاد کاران مسلمان دقیقا به چه
نحوی این فولاد را می ساختند ناشناخته باقی مانده است.در آن زمان آهنگران
اروپایی می دانستند که این تیغه ها از فولاد بوته ای ساخته می شود"که از
ذوب آهن به همراه مواد گیاهی در بوته آهنگری ساخته می شد"اما قادر نبودند
تا تیزی،انعطاف پذیری و خاصیت مواج گونه متمایز آن را تکرار کنند.این فلز
محققان بسیاری را از مایکل فارادی گرفته تا دانشمندان علم مواد در عصر حاضر
شیفته خود کرده است.جان ورهویون از دانشگاه ایالتی آیوا نشان داده است که
تنها انواع خاصی از فولاد بوته ای که دربردارنده عناصر کمیابی همچون
وانادیوم هستند،می توانند منجر به کسب الگوی سطحی مناسب این هدف شوند.در
سال۲۰۰۶/۱۳۸۵ محققان دانشگاه فنی در سدن آلمان شمشیر ها را با استفاده از
مکیروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار دادند و کشف کردند که استحکام آن ها
احتمالا ناشی از نانوالیاف و نانولوله های کربنی است و از یک ماده معدنی به
نام کربیدآهن ساخته شده اند.مواد کامپوزیتی مدرن نیز استحکام خود را از
ساختار های مشابه به دست می آورند.با این وجود،دستورالعمل دقیق ساخت این
شمشیر ها هنوز به صورت یک راز باقی مانده است.
پولاد
دمشقی پولادی است که در گذشته‌های دور در خاورمیانه مورد استفاده قرار
می‌گرفته است. شمشیرهای دمشقی از پولادی که به پولاد «wootz» مشهور است،
ساخته می‌شوند. این نوع پولاد در حدود 300 سال قبل از میلاد مسیح در
هندوستان ساخته می‌شده. ویژگی ظاهری خاص این نوع پولاد خطوط و نقوش پیوسته و
درهم‌پیچیده‌ای همچون جریان آب است که به آن چهره‌ای منحصربه‌فرد می‌دهد.
این نوع پولاد به مقاومت فراوان، سبکی بسیار، انعطاف‌پذیری بالا و نشکن و
دارای قابلیت تیز شدن بسیار، مشهور هستند.
روش
اولیه ساخت پولاد دمشقی در میان تاریخ گم شده است. چرا که در طول تاریخ از
مواد خام اولیه بسیار متنوع و از تکنیک‌های بسیار گوناگونی برای ساخت آن
استفاده شده است. روش‌های جدید ساخت این نوع پولاد هنوز نتوانسته تمام
ویژگی‌های فوق‌الذکر را ایجاد نماید. البته امروزه بسیاری سازندگان مدعی
هستند که روش آنها، همان روش اصیل ساخت پولاد دمشقی است. اما در عمل
پولادهای دمشقی اولیه همچنان بی‌همتا هستند.
شهرت
و تاریخچه پولاد دمشقی، افسانه‌های متعددی را با خود به همراه داشته است.
همچون اینکه شمشیرهای دمشقی می‌توانند لوله یک اسلحه را به دو نیم کنند و
یا تار مویی را که روی لبه تیزشان بیافتد را ببرند. اما مدرکی برای اثبات
چنین مدعایی وجود ندارد. تحقیقات جدیدی که توسط یک گروه آلمانی در سال 2006
به انجام رسید، نشان داد که در ساخت پولاد دمشقی از نانولوله‌ها و
ریزرشته‌های کربنی استفاده شده است. این دستاورد در نشریه‌های «نشنال
ژئوگرافیک» و «نیویورک تایمز» به چاپ رسیده است. ایجاد واکنش‌های شیمیایی
میکروسکپی در مراحل ساخت این نوع پولاد، باعث می‌شوند که چنین آلیاژ‌هایی
برای زمان خود چیزی فوق‌العاده تلقی شوند. امروزه آشکار شده است که خمیر
چوب و برگ درختان برای واردکردن کربن به ترکیب آلیاژ در مراحل ساخت این
پولاد استفاده می‌شده است و تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که منشأ نانولوله‌های
کربنی می‌توانسته از الیاف‌های گیاهی باشد.
تاریخچه
بسیاری
از محققین بر این عقیده‌اند که این نوع شمشیرها در ابتدا در هندوستان و
سریلانکا ساخته‌شده و بعدها به امپراتوری پارس(ایران) وارد شده است. از قرن
سوم تا قرن هفدهم میلادی، هندوها شمش‌های پولاد دمشقی را به خاورمیانه
صادر می‌کرده‌اند.