یک تکه فلزی مربوط به 300 میلیون سال قبل که به اطراف زمین برخورد کرده بود ،در شهر ولادی وستک روسیه کشف شد.
یکی از ساکنان شهر ولادی وستک با مشاهده یک روشنایی که به زمین اطراف محل زندگی اش برخورد کرد، تکه فلزی فشرده شده یافت.
پس
از بررسی این قطعه فلز توسط دانشمندان، سن آن حدود 300 میلیون سال تخمین
زده و معلوم شد که این شی یک دسته ی آلومینیومی است که مربوط به طبیعت نیست
و توسط دست انسان ساخته شده است. این کشف دانشمندان را دچار تحیر کرد.
این
فلز کشف شده بیش از 7 سانتی متر طول دارد و شامل 98 درصد آلومینیوم و 2
درصد منیزیوم است. دلیل دانشمندان برای طبیعی نبودن این شی عجیب آن است که؛
آلومینیوم خالص به ندرت در طبیعت یافت می شود و چون این جسم شامل 98 درصد
آلومینیوم است؛ در برابر فشار، حرارت و سایر شرایط طبیعی را در میزان شدید
مقاوم خواهد بود.
همچنین دانشمندان روسی با مطالعات خود بر روی شهاب سنگ
ها، نشان دادند که آلیاژ آلومینیوم و منیزیم جز به دست انسان ها ساخته نمی
شود و بنابراین فرضیه اینکه شی، تکه ای از یک شهاب سنگ باشد نیز رد است و
منشا این شی هنوز نامعلوم است.
البته شکل و شمایل این جسم نیز مانند چرخ
دنده هایی با 6 شیار یک اندازه است. همچنین فاصله یکی از دنده ها به طرز
عجیب و نامعلومی، بزرگ تر از سایرین می باشد که این موضوع احتمالا نشان از
یک مکانیسم پیچیده است. شایعات حاکی از آن است که این شی متعلق به یک سفینه
فضایی مربوط به سیاراتی دیگر است، اما دانشمندان روسی برای نتیجه گیری و
کسب اطلاعات بیش تر در خصوص این شی عجیب به آزمایشات خود ادامه می دهند.
پسماندهای فلزی در فضا:
از آغاز عصر فضا تا زمان حاضر، میزان پسماندهای فضایی ناشی از فعالیت‌های بشری برای کشف و استفاده تجاری، علمی و نظامی از فضا حدود 9000 قطعه فهرست شده است. پسماندهایی که در حال حاضر و به دلیل محدودیت‌های ابزاری، می‌توان فهرست کرد، پسماندهایی با قطر بیش از 10 سانتیمتر در محدوده کم‌ارتفاع مداری و با قطر بیش از یک متر در محدوده‌های مرتفع نظیر مدارهای زمین‌آهنگ هستند. طبق برآوردهای آماری تعداد کل پسماندها بسیار بیشتر از این رقم است. حدس زده می‌شود که تاکنون حدود 330 میلیون قطعه پسماند با قطری بیش از یک میلیمتر در فضا رها شده باشند.
منابع عمده آلوده‌کننده فضا را می‌توان در 6 دسته مهم جا داد که عبارتند از:
اشیای به‌جا مانده از مأموریت‌های فضایی؛
شناخته‌شده‌ترین پسماندها را ماهواره‌های از کار افتاده، اشیای به‌جا مانده از ماموریت‌های فضایی و قطعات پخش شده از تعداد بی‌شماری انفجار تشکیل می‌دهد. اشیای به جا مانده از ماموریت‌های فضایی شامل کابل‌ها، فنرها، پیچها و محافظ‌هایی است که طی انجام مراحلی از ماموریت، مانند جدایش بلوک‌ها و شروع به کار حسگرها، دوربین‌ها و یا موتورها در فضا رها شده‌اند. در ضمن تخمین زده می‌شود که حدود 40% پسماندهایی از این قبیل در اثر انفجارات خواسته و یا ناخواسته در فضا تولید شده باشند.
تصادم‌های فضایی
تصادم‌های فضایی نیز اگرچه به ندرت رخ می‌دهند، اما به دلیل عدم کنترل بر آنها، بسیار مهم هستند. اهمیت تصادم بین مدارگردها از دو جنبه قابل بررسی است. اهمیت اول مربوط به دسته‌ای از تصادم‌ها است که حداقل یکی از طرف‌های برخورد، مدارگرد فعالی مانند یک ماهواره باشد. این نوع تصادم‌ها به دلیل صدماتی که می‌تواند منجر به از کار افتادن مدارگردهای فعال و یا شکست مأموریت‌های فضایی شود، مهم هستند. اهمیت دوم تصادم‌های فضایی مربوط به بحث جاری یعنی تولید پسماندهای فضایی است. هنگامی‌که دو مدارگرد با هم برخورد می‌کنند، به احتمال قوی قطعات و یا تکه‌هایی از آنها جدا شده و با توجه به میزان و نوع ضربه ناشی از برخورد، مسیر مستقلی را در پیش می‌گیرند. به این ترتیب هر چند مجموع جرم پسماندها تغییری نمی‌کند اما جمعیت آنها افزایش می‌یابد. با افزایش تعداد پسماندهای فضایی در اطراف زمین، می‌بایست منتظر افزایش تعداد چنین تصادفاتی باشیم. هم‌اکنون روزانه صدها گذر نزدیک بین مدارگردهای فهرست شده اتفاق می‌افتد.
آلیاژ نک
بخش بسیار اندکی از پسماندهای فضایی را قطرات فلز مایعی تشکیل می‌دهد که شامل آلیاژی از دو فلز قلیایی سدیم و پتاسیم است. از این آلیاژ ویژه که نَک نامیده می‌شود، به عنوان مایع خنک‌کننده در رآکتورهای اتمی واقع در مدار استفاده می‌شده است. نشت این آلیاژ فقط در محدوده سال‌های 1980 تا 1988 اتفاق افتاد و قطرات نشت‌شده قطری بین 100 میکرومتر تا 5 سانتیمتر داشته‌اند.
خاکستر موتورهای سوخت جامد
قسمت دیگری از پسماندهای فضایی به دلیل عملکرد موتورهای سوخت جامد تولید شده‌اند. معمولا برای بهبود عملکرد این‌گونه موتورها، کاهش ناپایداری اکسیداسیون و افزایش نیروی پیشران، در هنگام تولید سوخت حدود 18% ذرات ریز اکسیدآلومینیوم نیز به مخلوط سوخت اضافه می‌شود. هنگامی‌که موتورهای سوخت جامد روشن است، این مواد به شکل خاکستر و به قطر 50 میکرومتر تا 3 سانتیمتر از دهانه موتور خارج شده و در مدار باقی می‌مانند.
ذرات بسیار ریز
افزون بر غبار ریز ذرات آلومینیوم، دو گونه پسماندهای فضایی ریزتری نیز وجود دارند. گونه اول، اجکتا نام دارد که در اثر برخورد پسماندهای کوچک با سطح سایر اجرام مداری به وجود می‌آید. گونه دوم، شامل ذرات و غبار رنگ یا سایر پوشش‌های مدارگردها نظیر عایق‌های حرارتی است که در اثر خوردگی و یا مجاورت با اکسیژن و تابش مستقیم خورشید، از سطح اصلی کنده شده و در فضا رها می‌شوند.
سیم‌های مسی وست فورد نیدلز
آخرین گروه پسماندها، خوشه‌ای از سیم‌های مسی کوتاه و بلند است که در مدار 3600 کیلومتری زمین در حال حرکت هستند. این خوشه حاصل دو آزمایش در قالب پروژه‌ای تحت عنوان "وست فورد نیدلز" مربوط به اوایل دهه 1960 است که به منظور استفاده از فضا برای امور مخابراتی شکل گرفته بود. هدف از پروژه این بود که با ایجاد یک حلقه مسی در اطراف زمین، سطح مناسبی برای بازتاب امواج الکترومغناطیس به وجود آید. طی این عملیات، تعداد 480 میلیون دوقطبی مسی در دو مرحله در مدار زمین قرار گرفتند.