آلیاژ نَک
بخش
بسیار اندکی از پسماندهای فضایی را قطرات فلز مایعی تشکیل می‌دهد که شامل
آلیاژی از دو فلز قلیایی سدیم و پتاسیم است. از این آلیاژ ویژه که نَک
نامیده می‌شود، به عنوان مایع خنک‌کننده در رآکتورهای اتمی واقع در مدار
استفاده می‌شده است. نشت این آلیاژ فقط در محدوده سال‌های 1980 تا 1988
اتفاق افتاد و قطرات نشت‌شده قطری بین 100 میکرومتر تا 5 سانتیمتر
داشته‌اند.
خاکستر موتورهای سوخت جامد
قسمت
دیگری از پسماندهای فضایی به دلیل عملکرد موتورهای سوخت جامد تولید
شده‌اند. معمولا برای بهبود عملکرد این‌گونه موتورها، کاهش ناپایداری
اکسیداسیون و افزایش نیروی پیشران، در هنگام تولید سوخت حدود 18% ذرات ریز
اکسیدآلومینیوم نیز به مخلوط سوخت اضافه می‌شود. هنگامی‌که موتورهای سوخت
جامد روشن است، این مواد به شکل خاکستر و به قطر 50 میکرومتر تا 3 سانتیمتر
از دهانه موتور خارج شده و در مدار باقی می‌مانند.
ذرات بسیار ریز
افزون
بر غبار ریز ذرات آلومینیوم، دو گونه پسماندهای فضایی ریزتری نیز وجود
دارند. گونه اول، اجکتا نام دارد که در اثر برخورد پسماندهای کوچک با سطح
سایر اجرام مداری به وجود می‌آید. گونه دوم، شامل ذرات و غبار رنگ یا سایر
پوشش‌های مدارگردها نظیر عایق‌های حرارتی است که در اثر خوردگی و یا مجاورت
با اکسیژن و تابش مستقیم خورشید، از سطح اصلی کنده شده و در فضا رها
می‌شوند.
سیم‌های مسی وست فورد نیدلز
آخرین
گروه پسماندها، خوشه‌ای از سیم‌های مسی کوتاه و بلند است که در مدار 3600
کیلومتری زمین در حال حرکت هستند. این خوشه حاصل دو آزمایش در قالب
پروژه‌ای تحت عنوان "وست فورد نیدلز" مربوط به اوایل دهه 1960 است که به
منظور استفاده از فضا برای امور مخابراتی شکل گرفته بود. هدف از پروژه این
بود که با ایجاد یک حلقه مسی در اطراف زمین، سطح مناسبی برای بازتاب امواج
الکترومغناطیس به وجود آید. طی این عملیات، تعداد 480 میلیون دوقطبی مسی در
دو مرحله در مدار زمین قرار گرفتند.
اهمیت
هر یک از موارد فوق، به درصد آلودگی آنها مربوط می‌شود. روشن است که کنترل
و مطالعه روی منابع آلوده‌کننده‌ای که درصد کمی از آلودگی کلی را به خود
اختصاص می‌دهند، در اولویت نخواهد بود. ملاحظه می‌شود که مدارگردهای فعال و
مفیدی که هم‌اکنون مشغول ارایه خدمت هستند، فقط حدود 6% از کل جمعیت
مدارگردهای دست‌ساز را به خود اختصاص می‌دهند.
لینک دانلود کل مطلب و تصاویر - 16 صفحه
