چدن معمولاً در تولید ابزار آلات خرد کننده‌ی سنگین، قطعات ماشین ابزار، کاسه‌ی ترمز، قطعات سیلندر خودرو، دسته‌های ماشین آلات، چرخ دنده، مواد لوله کشی و هم چنین وسایل خانگی متعدد به کار می‌رود.
مقدار قراضه‌های آهنی که به طور روزانه تنها در کشور آمریکا فرآوری میشود معادل با مقدار لازم برای ساخت 25 برج ایفل است!
عناصر شیمیایی به طور گسترده به دو گروه مهم، فلزی و غیر فلزی طبقه بندی می‌شوند.
فلزات نیز به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند :
(1) فلزات آهنی
(2) فلزات غیر آهنی
در زبان لاتین به این فلزات، فروس گفته میشود که از کلمه‌ی فروم به معنای
آهن دار گرفته شده است. این فلزات به طور طبیعی مغناطیس هستند و استحکام
کششی بالایی دارند. آهن و فولاد در تمام اشکال جزو فلزات آهنی هستند اما به
فلزاتی که جزء آهنی ندارند، غیر آهنی گفته میشود.
فلزات آهنی ممکن است حاوی مقادیر کمی از عناصر دیگر مثل کربن و یا نیکل
باشند که در مقادیر ویژه‌ای به آنها اضافه شده‌اند تا به خواص مطلوب برسند.
این فلزات تقریباً همه جا موجود هستند؛ چه برج ایفل باشد و چه درب فلزی
باشد که هنرمندانه حکاکی شده است. تقریباً تمام آنها به طور گسترده در
تولید محصولاتی همچون میله، قطعات ماشین، تجهیزات آشپزی، ابزارهای کوچک و
غیره به کار گرفته می‌شوند.
لیست فلزات آهنی :
فولاد کربنی :
فولاد کربنی یک فولاد آلیاژی با 0.05 تا 0.2 درصد کربن است و به خاطر استحکام کششی بالای خود مشهور است. آن می‌تواند با عملیات حرارتی سخت شود و نسبتاً داکتیل است. بسته به میزان کربن، فولاد کربنی به سه نوع گسترده طبقه بندی شده است. هر چه میزان کربن افزایش می‌یابد، استحکام افزایش می‌یابد اما داکتیلیته کاهش می‌یابد. با این وجود فولاد کربنی مستعد زنگ زدن است.
فولاد کم کربن
این نوع فولاد که به عنوان فولاد نرم نیز شناخته میشود عمدتاً برای فلزات آهنی به کار می‌رود.
این فولاد حاوی 0.05 تا 0.03 درصد کربن و بقیه آهن است.
فولاد کم کربن، مالیبل و داکتیل است و به راحتی خم میشود.
این نوع فولاد در تولید مهره‌ها، پیچ‌ها، پیچ و مهره، تیرهای آهن و محصولات فلزی عمومی دیگر به کار می‌رود.
فولاد با کربن متوسط
این فولاد حاوی 0.03 تا 0.06 درصد کربن است.
فولاد با کربن متوسط، سخت‌تر از فولاد کم کربن است و داکتیلیته کمتری نسبت به آن دارد.
این نوع فولاد در تولید قطعات خودرو مثل اکسل‌ها (محور)، دنده‌ها و میل لنگ‌ها به کار می‌رود.
فولاد پر کربن
این فولاد حاوی 0.06 تا 0.99 درصد کربن است و ممکن است حاوی مقدار کمی منگنز، سیلیسیم و مس نیز باشد.
فولاد پر کربن، محکم‌ترین و سخت‌ترین فولاد در میان تمام فولادهای کربنی است.
این نوع فولاد در ساخت تیغه، فنر و سیم‌های با استحکام بالا به کار می‌رود.
فولاد ابزار
هم
چنین به عنوان فولاد ابزار و قالب شناخته میشود. این نوع فولاد مخصوصاً
برای ساخت قطعات ماشین، ابزار برشی فلزی و قالب‌ها به ویژه قالب‌هایی که
برای قالب گیری تزریقی استفاده می‌شوند به کار می‌رود.
این فولاد حاوی 0.7 تا 1.5 درصد کربن و هم چنین مولیبدن، تنگستن، وانادیوم و فلزات دیگر است.
این نوع فولاد بر خلاف فولادهای کربنی دیگر مقاوم به حرارت، سایش خراشان و خوردگی است.
فولاد ضد زنگ :
این نوع فولاد به عنوان فولاد مقاوم به خوردگی نیز شناخته میشود و آلیاژی از آهن، نیکل و کروم است.
ویژگی مهم فولاد ضد زنگ، مقاومت بالای آن نسبت به خوردگی، به خاطر حضور کروم است.
این فولاد چقرمه و محکم و مقاوم به زنگ زدگی است به همین دلیل فولاد ضد زنگ خوانده میشود.
فولاد ضد زنگ بسته به نوع فولاد می‌تواند به راحتی جوشکاری، ماشین کاری و شکل داده شود.
این فولاد عمدتاً در چنگال و تجهیزات آشپزخانه، میله‌ها، میزها، میخ‌ها،
لوازم پزشکی، تخته‌های آبکشی آشپزخانه، لوله‌ها و غیره به کار می‌رود.
چدن :
چدن محکم است اما ترد است و استحکام فشاری بالایی دارد.
آن مقاوم به اکسیداسیون و خوردگی است.
چدن می‌تواند به انواع مختلفی مثل چدن خاکستری، چدن سفید، چدن مالیبل و چدن داکتیل طبقه بندی شود.
چدن می‌تواند جوشکاری برنزی یا جوشکاری قوسی و سخت و ماشین کاری شود.
آهن کار شده :
آهن کار شده مقدار کربن خیلی پایینی از 0.01 تا 0.25درصد را دارد.
آهن کار شده محکم و چقرمه اما رشته‌ای و داکتیل است.
مدتها است که آهن کار شده به طور تجاری تولید نمی‌شود و با فولاد نرم جایگزین شده است.
این فلز برای ساختن درب‌های تزیینی بزرگ، تجهیزات مزرعه و باغ، ریل، میخ، سیم و غیره به کار می‌رود.
ویژگی‌های فلزات :
مالیبل هستند (می‌توانند با چکش شکل داده شوند).
داکتیل و شکل پذیر هستند (می‌توانند به شکل سیم کشیده شوند).
استحکام کششی بالایی دارند.
رساناهای خوب گرما و الکتریسیته هستند.
ظاهر براق و درخشانی دارند.
نقطه‌ی ذوب بالایی دارند.
